عالم برزخ(ادامه)

...امام حسين ( عليه السلام ) در روز دهم محرم پس از آنكه نماز صبح را با اصحاب به جماعت خواند ، برگشت و خطابه كوتاهی برای اصحاب و ياران‏ ايراد كرد . در آن خطابه چنين گفت : اندكی صبر و استقامت ، مرگ جز پلی‏ نيست كه شما را از ساحل درد و رنج به ساحل سعادت و كرامت و بهشتهای‏ وسيع عبور ميدهد . در حديث است كه مردم خوابند ، همينكه می‏ميرند بيدار می‏شوند . مقصود اين است كه درجه حيات ، بعد از مردن از پيش از مردن كامل‏تر و بالاتر 
است. همان طور كه انسان در حال خواب از درجه درك و احساس ضعيفی‏ برخوردار است ، حالتی نيمه زنده و نيمه مرده دارد و هنگام بيداری آن‏ حيات كامل‏تر می‏شود ، همچنين حالت حيات انسان در دنيا نسبت به حيات‏ برزخی درجه‏ای ضعيف‏تر است و با انتقال انسان به عالم برزخ كامل‏تر می‏گردد. لازم است دو نكته را در اينجا يادآوری كنيم: الف . مطابق آنچه از روايات و اخبار پيشوايان دين رسيده است در عالم‏ برزخ فقط مسائلی كه انسان بايد بدانها اعتقاد و ايمان داشته باشد مورد پرسش و رسيدگی واقع می‏شود ، رسيدگی به ساير مسائل موكول به قيامت است‏. ناراضی كرده باشند ولی بعد از درگذشت آنها طوری عمل كنند كه رضايت آنها 
را به دست آورند ، همچنانكه عكس آن نيز ممكن است . 

قيامت كبری 

مرحله دوم حيات جاويد ، قيامت كبری است . قيامت كبری بر خلاف عالم‏ برزخ كه مربوط به فرد است و هر فردی بلافاصله وارد عالم برزخ می‏گردد ، مربوط است به جمع ، يعنی به همه افراد و همه عالم ، حادثه‏ای است كه همه‏ اشياء و همه انسانها را در بر می‏گيرد و واقعه‏ای است كه برای كل جهان رخ‏ می‏دهد ، كل جهان وارد مرحله جديد و حيات جديد و نظام جديد می‏گردد. قرآن كريم كه ما را از حادثه بزرگ قيامت آگاه كرده است ظهور اين‏ حادثه بزرگ را مقارن با خاموش شدن ستارگان ، بی‏فروغ شدن خورشيد ، خشك‏ شدن درياها ، هموار شدن ناهمواريها ، متلاشی شدن كوهها و پيدايش لرزشها و غرشهای عالمگير و دگرگونيها و انقلابات عظيم و بی‏مانند بيان كرده است . مطابق آنچه از قرآن كريم استفاده می‏شود تمامی عالم به سوی انهدام و خرابی‏ می‏رود و همه چيز نابود می‏شود و بار ديگر جهان نوسازی می‏شود و توليدی ديگر می‏يابد و با قوانين و نظامات ديگر كه با قوانين و نظامات فعلی جهان‏ تفاوتهای اساسی دارد ، ادامه می‏يابد و برای هميشه باقی می‏ماند. قيامت در قرآن كريم با نامها و عنوانهای مختلف خوانده شده است كه هر كدام نشان دهنده وضع مخصوص و نظام مخصوص حاكم بر آن است . مثلا از آن‏ 
جهت كه همه اولين و آخرين در يك سطح قرار می‏گيرند و ترتيب زمانی آنها از بين می‏رود، " روز حشر " يا " روز جمع " يا " روز تلاقی " خوانده‏ شده است و از آن جهت كه باطنها آشكار و حقايق بسته و پيچيده باز می‏شوند ، " « يوم تبلی السرائر »" يا " روز نشور " ناميده شده است و از آن‏ جهت كه فنا ناپذير است و جاويد است ، " « يوم الخلود »" ، و از آن‏ جهت كه انسانهايی سخت در حسرت و ندامت فرو می‏روند و احساس غبن‏ می‏كنند كه چرا خود را برای چنين مرحله‏ای آماده نكرده‏اند ، " « يوم‏ الحسره »" يا " « يوم التغابن »" ، و از آن جهت كه بزرگترين خبرها و عظيم‏ترين حادثه‏هاست " « نبا عظيم »" خوانده شده است . 

رابطه و پيوستگی زندگی اين جهان و زندگی آن جهان 

مطلب بسيار عمده و اساسی كه كتب آسمانی ، ما را بدان توجه داده‏اند ، پيوستگی اين دو زندگی است . اين دو حيات از يكديگر جدا نيست ، بذر آن‏ حيات در اين حيات به دست خود انسان كاشته می‏شود و سرنوشت آن حيات در اين حيات به وسيله خود انسان تعيين می‏گردد . ايمان و اعتقاد پاك و درست و مطابق با واقع ( و جهان بينی واقع‏ بينانه ) ، خلق و خوی پاكيزه و انسانی و منزه از حسادتها ، مكرها حقد و 
كينه‏ ها ، غل و غشها ، نيز اعمال صالح كه در جهت تكامل فرد و جامعه صورت‏ گيرد : خدمتها ، اخلاصها و امثال اينها سازنده يك حيات سعادتمندانه‏ جاويد است برای انسان . برعكس ، بی‏ايمانيها ، بی اعتقاديها ، باورهای‏ 
غلط ، خلق و خويهای پليد ، خودخواهي ها ، خودپرستي ها ، خودبيني ها ، ظلم ها ، ستمها ، رياكاريها ، رباخواريها ، دروغ ، تهمت ، خيانت ، غيبت ، سخن‏ چينی ، فتنه انگيزی ، امتناع از عبادت و پرستش خالق و امثال اينها موجب حيات بسيار شقاوت آلود برای انسان در جهان آخرت است . رسول خدا ( صلی‏الله عليه و آله ) در تعبير جالب خود فرمود : « الدنيا مزرعه الاخره » (كنوز الحقايق ، باب دال) دنيا كشتگاه آخرت است . هر تخم بدی يا نيكی‏ در دنيا بكاريد در آخرت برداشت خواهيد كرد . همان طور كه محال است‏ انسان جو بكارد و گندم برداشت كند و يا خار بكارد و گل بچيند ، حنظل‏ بكارد و درخت خرما سبز شود ، محال است كه انسان در دنيا انديشه بد ، خلق و خوی بد ، عمل و كردار بد داشته باشد و در آخرت سود بگيرد .